Η απίστευτη ιστορία του Michel Petrucciani
Σήμερα σας παρουσιάζουμε τον Γαλλοϊταλό πιανίστα Michel Petrucciani. Μια από τις ποιο σημαντικές προσωπικότητες της τζαζ σκηνής που συγκαταλέγεται στους καλύτερους τζαζ μουσικούς όλων των εποχών. Γεννήθηκε με όλα του τα κόκκαλα σπασμένα – με την τέχνη και την επιμονή του όμως έδωσε ένα κορυφαίο μάθημα ζωής.
Δυστυχώς δεν είχε την “τύχη” να γεννηθεί και αυτός όπως σχεδόν όλος ο κόσμος, υγιής, αλλά είχε την θέληση και το πείσμα να γίνει ένας από τους καλύτερους στο είδος του. Οι γιατροί αμέσως διέγνωσαν την σπάνια αρρώστια του -ατελή οστεογένεση -ή “γυάλινα κόκκαλα” όπως συνηθίζεται να την αποκαλούν. Δυστυχώς τα κακά μαντάτα συνεχίστηκαν αφού οι γιατροί δεν του έδιναν περισσότερα από 20 χρόνια ζωής. Μεγάλωσε σε μια ιταλογαλλική, μουσικόφιλη, οικογένεια. Ο πατέρας του Tony, καταγόταν από την Σικελία της Ιταλίας και η μητέρα του Anne από την Γαλλία.
Ο Michel δεν ακολούθησε την “νορμάλ” ζωή που κάνουν όλα τα παιδιά. Δεν πήγε καθόλου σχολείο αλλά ασχολήθηκε αμέσως με την μεγάλη του αγάπη. Για 8 χρόνια ακολούθησε αυστηρά μαθήματα κλασσικής μουσικής. Όταν έγινε 10 ετών άρχισε να παίζει κομμάτια του Bill Evans. Ο σημαντικός αυτός πιανίστας άσκησε μεγάλη επιρροή στον Michel. Μεγάλες επιρροές στην ζωή του ήταν επίσης και οι κλασικοί γίγαντες Bach, Mozart, Ravel και Debussy. Η πρώτη του μεγάλη εμφάνιση έγινε σε ηλικία μόλις 13 ετών στο φεστιβάλ Jazz της Γαλλικής πόλης Clioucat. Εκείνη την χρονιά (1975) μεγάλος καλεσμένος ήταν ο Clark Terry (τρομπέτα) ο οποίος ζήτησε ενα πιανίστα για να το συνοδεύει μουσικά. Για πιανίστα είχαν καλέσει τον Michel. Όταν ο Clark τον είδε έσκασε στα γέλια, αφού όπως έλεγε αργότερα “σίγουρα μου κάνουν πλάκα”. Όταν κατάλαβε πως δεν επρόκειτο για πλάκα έδωσε στον μικροσκοπικό Μichel, που ήταν μόλις 71 εκατοστά, την ευκαιρία να παίξει για να τον ακούσει. Ο Clark χρειάστηκε μόλις ένα λεπτό για να νιώσει το αστείρευτο ταλέντο του. Ασχέτως του ότι έπρεπε να τον κουβαλάνε στη σκηνή γιατί δεν μπορούσε να ανεβαίνει σκαλιά, ο Μισέλ στο σανίδι ήταν απίστευτος. Άρχισε να παίζει σε διάφορα φεστιβάλ σε όλη την Γαλλία πάντοτε με την βοήθεια των ξύλινων ποδιών που είχε κατασκευάσει ο πατέρας του για να μπορεί να πατάει τα πετάλια. Στα 16 μετακομίζει στο Παρίσι, όπου ηχογραφεί πρώτο του άλμπουμ με την ονομασία “flash”. Αν και το Παρίσι θεωρείται εξαιρετική πόλη για ένα νεαρό που ασχολείται με την Jazz ο Μισέλ τα βρίσκει σκούρα. Τα κόκκαλα του συνεχίζουν να σπάνε συνεχώς και οι πόνοι είναι αφόρητοι. Καταφεύγει για κάποιο διάστημα στα ναρκωτικά, αλλά προτού πάρει τον κατήφορο μετακομίζει στην Αμερική και συγκεκριμένα στην Νέα Υόρκη, πληρώνοντας το εισιτήριο του με ακάλυπτη επιταγή. Οι αρχές του Παρισιού των καταδιώκουν αλλά ο πατέρας του ξεπληρώνει την επιταγή και τον σώζει από περαιτέρω δυσκολίες. Στην Νέα Υόρκη γνωρίζει ένα από τους θρύλους της Jazz τον Charles Lloyd. Μαθαίνοντας ότι ο Charles ήταν αυτός που ανακάλυψε τον μεγάλο πιανίστα της δεκαετίας του ’60 Keith Jarett, ενθουσιάζεται. Η συνεργασία τους κράτησε για 5 χρόνια και του απέφερε 3 δίσκους με την δισκογραφική εταιρεία που είχε ο Charles. Το 1982 μετακομίζει στην Καλιφόρνια και σε σόλο που έδωσε στο Kool Jazz Festival εισπράττει διθυραμβικές κριτικές από τα ΜΜΕ της Αμερικής. Η υγεία του Michel χειροτερεύει αφού τα κόκκαλα του σπάνε όλο και περισσότερο. Το ύψος του μέχρι τα 19 του χρόνια ήταν 95 εκατοστά. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει καθόλου να γίνει καλύτερος μουσικός. Προσπαθούσε να ζήσει μια ζωή όπως όλοι οι άνθρωποι. Ο Michel είχε αδυναμία στις γυναίκες. Έζησε μεγάλους έρωτες και έκανε δύο παιδιά. Το ένα του παιδί, ο Alexandre, κληρονόμησε την σπάνια αρρώστια του.
Ο Petrucciani κατάφερε να νικήσει τα πάθη του, τις αδυναμίες του, αλλά και τα τεράστια προβλήματα υγείας που είχε και ακολούθησε το δικό του όνειρο. Για τους Γάλλους παραμένει ένας εθνικός ήρωας, ένας ήρωας της ίδιας της ζωής, ένα παράδειγμα προς μίμηση όπως είπε κάποτε ο πρώην Γάλλος Πρόεδρος Jacques Chirac.
Δείτε ολόκληρη την συναυλία που έδωσε το 1996 εδώ
