O Δήμαρχος Φιλοθέης – Ψυχικού εκθέτει τις απόψεις του για το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό και την Κοινωνική Πρόνοια.
Για τα δύο αυτά μεγάλα θέματα που ταλανίζουν σήμερα την ελληνική πραγματικότητα, το “Παράθυρο” συζήτησε με τον κ. Παντελή Ξυριδάκη σε μία συνέντευξη που δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος του περιοδικού.
Οι πρόσθετες ευθύνες & το Κοινωνικό Χρέος των ΟΤΑ
Παράθυρο : Έξι χρόνια κρίση, έξι χρόνια αγώνας δρόμου μετ’ εμποδίων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση – που κλήθηκε να καλύψει τα κενά της Κεντρικής Σκηνής, σε κάθε επίπεδο. Σήμερα το προσφυγικό – μεταναστευτικό έρχεται σαν το κερασάκι στην κορυφή της Κοινωνικής Πολιτικής, ενός θέματος – που για τα ελληνικά δεδομένα, λύνεται απλά και μόνο στα πλαίσια του εθελοντισμού. Τι φταίει;
Δήμαρχος :
Η έλλειψη σχεδίων δράσης, πλάνων, & προγραμματισμού. Θεωρώ ότι η παρούσα κατάσταση, η συμπεριφορά – αν θέλετε – του Κεντρικού Κράτους, ως προς την Κοινωνική Πρόνοια και Προστασία, είναι αδυναμία, έλλειψη συγκέντρωσης και κατανόησης της ελληνικής πραγματικότητας. Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι πρόκειται για συγκεκριμένη πολιτική! Σε κάθε περίπτωση το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό ήρθε προσθετικά κι αποσυντόνισε την κατάσταση, καθώς ουδέποτε υπήρξε ένα εγχειρίδιο Κοινωνικής Πολιτικής.
Παράθυρο : Ως Αυτοδιοίκηση σαφώς και το ζητήσατε. Τι σας απάντησαν;
Δήμαρχος :
Το ζητήσαμε επανειλημμένα! Από πλευράς κυβέρνησης, όμως, απάντηση δεν δόθηκε ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό. Ζητήσαμε επίμονα ένα σχέδιο δράσης με προοπτική, καθώς και επιμερισμό αρμοδιοτήτων. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχει τη δυνατότητα να δρα αυτόνομα, να διαμορφώνει κανόνες. Οφείλει να ακολουθεί την ισχύουσα νομοθεσία. Γι αυτό επιμένουμε σε συγκεκριμένο σχέδιο δράσης – που θα προέλθει μετά από διαβουλεύσεις με την Αυτοδιοίκηση κι όχι ερήμην της· καθώς αυτή σηκώνει, σήμερα το μεγαλύτερο βάρος υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών.
Παράθυρο : Δηλαδή, μας λέτε ότι για τα δυο μεγάλα θέματα που ορίζουν σήμερα την ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχει ένα επίσημο σχέδιο δράσης;
Δήμαρχος :
Ακριβώς. Εξ ου κι ότι οι προσφυγικές – μεταναστευτικές ροές μας ανάγκασαν να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά! Είναι δυνατόν η χώρα να μην μπορεί να διαχειριστεί 50.000 ανθρώπους; Μα, μια φυσική καταστροφή – που το απευχόμαστε, θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλαπλάσιο αριθμό πληγέντων! Είναι δυνατόν, για τη διαχείριση της κατάστασης να οδηγούμεθα σε φιλανθρωπικές πλειοδοσίες; Είναι δυνατόν οι λύσεις – για τις αιφνιδιαστικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, να είναι οι προσωπικές προσπάθειες ενός εκάστου εξ ημών; Θεωρώ ότι όλα τα προτεινόμενα, της σημερινής κυβέρνησης, αποτελούν δείγμα της σκληρότερης μορφής λαϊκισμού… Εμείς, ως Τοπική Αυτοδιοίκηση θα το παλέψουμε· όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, αν – έστω και… στο και πέντε, υπάρξει ένα σχέδιο δράσης.
Εντελώς αποσυντονισμένη κατάσταση… Και ο ίδιος αποσυντονισμός ισχύει και για την κοινωνική πολιτική των Δήμων. Ούτε εδώ υπάρχουν κανόνες ή έστω οδηγίες δράσης; «Κοιτάξτε, μπορούμε να δώσουμε σύμφωνα με τους νόμους του ελληνικού δημοσίου κι εφόσον πληρούνται οι τυπικοί όροι. Δηλαδή, οι ευπαθείς ομάδες πληθυσμού περιορίζονται στη λήψη επιδοματικών παροχών… δυστυχώς, χωρίς προοπτική απεξάρτησης από τη δημόσια συνδρομή!
Όσο για τα προγράμματα και τις κοινωνικές δράσεις των Δήμων; Θα τις χαρακτηρίζαμε αποσπασματικές και ανομοιογενείς, καθώς γίνονται χωρίς κεντρική κατεύθυνση. Ο όποιος σχεδιασμός, τώρα, υπάρχει σε κεντρικό επίπεδο θεωρείται κλασσικός, top down, χωρίς τη συμμετοχή των εμπλεκομένων και χωρίς πρόβλεψη μηχανισμών συντονισμού οριζόντιων πολιτικών.
Δηλαδή, έχουμε παντελή έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού και προγραμματισμού και σε τοπικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να κινούμεθα με κανόνες ξεπερασμένους, καθώς δεν μπορούμε να προωθήσουμε πολιτικές και προγράμματα κοινωνικής προστασίας που θα αντιμετωπίζουν συγκεκριμένα τοπικά προβλήματα.
Παράθυρο : Για παράδειγμα;
Δήμαρχος :
Σύμφωνα με το νόμο, το πρόβλημα στο Δήμο Φιλοθέης – Ψυχικού είναι… το πρόβλημα εκατόν δέκα ανθρώπων μόνο, αφού αυτοί πληρούν τα αντικειμενικά κριτήρια. Οι λοιποί – που σαφέστατα υπάρχουν – κατά το νόμο δεν έχουν πρόβλημα!
Το να αντιλαμβανόμαστε εμείς ως Δήμος, τα προβλήματα με βάση τις προσωπικές μας ευαισθησίες, είναι εντελώς διαφορετικό από την κεντρική διαμόρφωση πολιτικών και προγραμμάτων. Και δεν μας δίνουν ούτε το δικαίωμα να θέσουμε κανόνες που θα μας επιτρέψουν να προωθήσουμε ολοκληρωμένα προγράμματα κοινωνικής προστασίας και να καλύψουμε έτσι τις πραγματικές ελλείψεις. Οπότε, για να μην αγγίξουμε το κρατικό χρήμα στρεφόμαστε κατ’ ανάγκη στον εθελοντισμό.
Παράθυρο : Εθελοντισμός, εφαρμόζεται σε όλο το εύρος της κοινωνικής πολιτικής…Τελικά, δεν είναι λίγο περίεργη αυτή η αντίληψη του επίσημου κράτους που πιστεύει ότι μπορούμε και να προσφέρουμε και ταυτόχρονα να πληρώνουμε όλους αυτούς τους φόρους που επιβάλλουν;
Δήμαρχος :
Μας θεωρούν ευκατάστατους· αφού μας ζητάνε μόνο από την ακίνητη περιουσία φόρους ύψους 3,2 δις ευρώ – τόσο είναι ο ΕΝΦΙΑ για το 2016. Εδώ, μιλάμε για την απόλυτη διάσταση μεταξύ της δικής μας πραγματικότητας και της κρατικής πραγματικότητας! Κι αυτή η διάσταση είναι εμφανής παντού, και ειδικά στους αντικειμενικούς φορολογικούς προσδιορισμούς. Μας κρίνουν με βάση κριτήρια που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Για παράδειγμα: ο κάτοχος δυο κατοικιών θεωρείται ότι μπορεί να πληρώσει το φόρο που τους αναλογεί. Το ότι δεν μπορεί να πληρώσει είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην εικονική πραγματικότητα του κεντρικού κράτους και στην απτή καθημερινότητα των πολιτών! Με τα ίδια κριτήρια, λοιπόν, θεωρεί -το κράτος, ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε και στις κάθε είδους εθελοντικές εκκλήσεις. Θα λέγαμε, ότι αυτή ακριβώς η εξωπραγματική αντίληψη της σημερινής κυβέρνησης ερμηνεύεται ως η απόλυτη παραδοχή αδυναμίας ελέγχου των εισοδημάτων των πολιτών της.
Παράθυρο : Το ίδιο μοντέλο εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
Δήμαρχος :
Ακριβώς. Για παράδειγμα, κατανέμουν τους ΚΑΠ (Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι) με καθαρά πληθυσμιακά κριτήρια. «Με το κεφάλι» θα λέγαμε. Αδιάφορα με τη γεωγραφική θέση του Δήμου και με τις ιδιαίτερες ανάγκες του. Και φυσικά, δεν ενδιαφέρεται κανείς για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Παράθυρο : Δηλαδή;
Δήμαρχος :
Από το 2014 κι εντεύθεν, οι ΚΑΠ πάγωσαν στο κατώτερο ποσό. Έκτοτε, έχουμε μικροδιαφορές – πάντοτε προς τα κάτω. Αυτή η μείωση της χρηματοδότησης, λογικά, έχει επιπτώσεις στις παρεχόμενες υπηρεσίες, που με τη σειρά τους αλλάζουν προς το δυσμενέστερο την καθημερινότητα των πολιτών· καθώς γίνονται περικοπές σε καίριους τομείς όπως: Αθλητισμός, Κοινωνκι ή Πρόνοια, Παιδεία, Υγεία κ.λπ. Οι Δήμοι που κατάφεραν να διατηρήσουν το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών, παρά την πολιτική της απόλυτης εξομοίωσης που εφάρμοσε η σημερινή κυβέρνηση, σαφώς και ίδρωσαν για να το καταφέρουν.
Παράθυρο : Εμείς ως Δήμος διατηρήσαμε –προς το παρόν, το επίπεδο μας. Εκτός από κόπος, τι άλλο χρειάστηκε;
Δήμαρχος :
Είναι καθαρά θέμα πολιτικού θάρρους και πρόβλεψης, θα λέγαμε.
Αναμφίβολα, χρειάστηκε πολιτικό θάρρος το 2011 για να κλείσουμε τις υπάρχουσες δομές Υγείας και να δημιουργήσουμε Δημοτικά Ιατρεία με μικρότερο κόστος. Αναμφίβολα επίσης, χρειάστηκε να προβλέψουμε τις πρακτικές οικονομικής ισοπέδωσης που θα εφαρμόζονταν και να αντιδράσουμε ανάλογα· για παράδειγμα: το σημερινό κράτος κατεβάζοντας το αφορολόγητο στα 7 – 8.000 ευρώ, κατεβάζει ταυτόχρονα και το όριο φτώχειας.
Με βάση τις κυβερνητικές προδιαγραφές, λοιπόν, θα έπρεπε να κατεβάσουμε τον πήχη για τη δωρεάν συμμετοχή στους Παιδικούς Σταθμούς στο ίδιο ποσόν. Αντίθετα, εμείς ανεβάσαμε το ποσό στα 15.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα, θεωρώντας ότι θα πρέπει να έχουμε μια ισορροπημένη αντίληψη της πραγματικότητας. Δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι όποιος έχει εισόδημα 600 ευρώ το μήνα μπορεί να πληρώνει επιπλέον και τον Παιδικό Σταθμό.
Οι Παιδικοί Σταθμοί, όμως, θεωρούνται κοινωνική ανάγκη και για εμάς είναι θέμα ήθους η μη συνενοχή σε παιχνίδια άγνοιας – αντίληψης της πραγματικότητας.
Πηγή ενημέρωσης: “Παράθυρο Ιούλιος 2016”, η τακτική περιοδική έκδοση του δήμου.
