Εντός των ορίων της πόλης μας εντάσσεται τμήμα των Τουρκοβουνίων (210 στρέμματα στη Φιλοθέη & 300 στρέμματα στο Ψυχικό) το οποίο έχει τον χαρακτήρα αστικού και περιαστικού πρασίνου, διάσπαρτο από αγριολούλουδα. Ιδιαίτερα στη δυτική πλευρά των Τουρκοβουνίων, όπου έγινε πρόσθετη δενδροφύτευση το ποσοστό του συνολικού πρασίνου τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό. Η ύπαρξη αυτών των περιοχών είναι πολύ σημαντική, καθώς αποτελούν καθοριστικούς πνεύμονες περιαστικού πρασίνου για το προάστιό μας.
Ας δούμε λοιπόν, με μια άλλη ματιά, άλλο ένα ”άγνωστο” κομμάτι της Αττικής. Απ’ αυτά που λίγοι απολαμβάνουν αλλά ανήκουν σε όλους:
Στην αρχαιότητα ονομάζονταν Αγχεσμός, ονομασία που σχετίζεται με το οξύ σχήμα κάποιων κορυφών τους. Η παλαιότερη ονομασία της λοφοσειράς ήταν “Λυκοβούνια”. Το σημερινό όνομα δόθηκε κατ’ άλλους μεν επειδή εκεί υπήρχε τουρκικό νεκροταφείο και κατ’ άλλους επειδή εκεί στρατοπέδευαν τα στρατεύματα του Τούρκου Πασά Ομάρ, πριν την απελευθέρωση της Αθήνας. Στους νεότερους χρόνους στα Τουρκοβούνια είχε το λημέρι του ο φοβερός λήσταρχος Κακαράς, εξ ου και η ονομασία της σπηλιάς που υφίσταται εκεί.
Από το ”πάλαι ποτέ” αττικό τοπίο της αρχαιότητας, έχουν απομείνει κάποια δείγματά του. Ένα απ΄αυτά είναι οι τρεις λόφοι των Τουρκοβουνίων, αν και αλλοιωμένοι από παντός είδους ανθρώπινες παρεμβάσεις και σχεδόν αποκομμένοι μεταξύ τους. Τα Τουρκοβούνια ή Λυκοβούνια των Αθηνών είναι η υψηλότερη (από τη στάθμη της θάλασσας) και η πλέον εκτεταμένη λοφοσειρά στην κεντρική περιοχή του Λεκανοπεδίου της Αττικής. Χωρίζει, έτσι, το λεκανοπέδιο σε ανατολικό και δυτικό.Στη βόρεια κορυφή (304μ.) υπάρχουν ίχνη αρχαίου βωμού (Διός Αγχεσίου;) ή φρυκτωρίας ή βάσης αγάλματος (Αρχαιολ. Εφημ.- 1920). Πιθανώς είναι ο Αγχεσμός των αρχαίων. Στη βόρεια απόληξη της κορυφής βρίσκονται επίσης λείψανα του Αδριάνειου υδραγωγείου που έχουν χαρακτηριστεί (ράχη και υδραγωγείο) αρχαιολογικός χώρος (Φ.Ε.Κ. 35Β/1962). 
Τα Τουρκοβούνια αποτελούν το φυσικό όριο μεταξύ των δήμων Γαλατσίου (δυτικά, βορειοδυτικά), Φιλοθέης (βόρεια) και Ψυχικού (βορειοανατολικά), ενώ το νότιο τμήμα τους ανήκει στο δήμο Αθηναίων (συνοικισμός Παπανδρέου). Οι τρείς κύριες κορυφές είναι:
- 304μ. στα βόρεια,
- 338μ. στο μέσον όπου και λατομεία, και
- 321μ. στα νότια όπου το πλάτωμα του Προφήτη Ηλία.
Από τα Βόρεια Τουρκοβούνια μπορείς να δεις, τα βουνά Αιγάλεω, Ποικίλο, Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττό, μέχρι τη θάλασσα του Σαρωνικού και την Αίγινα και Σαλαμίνα. Το ηλιοβασίλεμα σε όλες τις εποχές, δίνει εικόνες μοναδικής ομορφιάς. Τα μονοπάτια και οι χωματόδρομοι σε κατευθύνουν σε άλλες εποχές, όπου τα πάντα μύριζαν χώμα και δασικό αέρα.
Οι λόφοι των Τουρκοβουνίων, στις περιοχές που δεν υπάρχουν ανθρώπινες παρεμβάσεις, είναι διάσπαρτοι από αγριολούλουδα, μερικά από τα οποία είναι σπάνια. Αποτελεί ένα βοτανικό φυσικό κήπο με χλωρίδα μεγάλης ποικιλίας. Μερικά από τα φυτά του, θεωρούνται σπάνια και προστατευόμενα. Μέχρι το 1925 περίπου, η περιοχή αποτελεί τόπο εξοχής για πολλούς Αθηναίους …Τα πεύκα των Τουρκοβουνίων διατηρούν μέχρι το 1941 την πυκνή τους βλάστηση οπότε και μεγάλο μέρος του δάσους γίνεται καυσόξυλα για να ζεσταθούν όχι μόνο οι Γαλατσιώτες αλλά και πολλοί Αθηναίοι. Τα Τουρκοβούνια φιλοξενούν μέλη αντιστασιακών οργανώσεων στον αγώνα κατά των Γερμανών…
Τα Τουρκοβούνια φαντάζουν σαν ”νησί” μέσα σε μια άσπρη ”θάλασσα” κατοικιών. Είναι ένας τόπος που σε παρασύρει συναισθηματικά και σε μεταφέρει αλλού, σαν να μην είσαι μέσα στο κέντρο της πόλης.
Πηγή Ενημέρωσης: Ομάδα Σύνταξης από oreios.blogspot.gr
